door Betty Koppelman
Op donderdag 12 juni 2025, slechts een dag of tien na de Ledendag, is er al weer wat te doen bij het HG. We verzamelen rond 11 uur bij de winkel van Ton om met zes mensen af te reizen naar Brussel, waar nog net een paar dagen de kleine tentoonstelling van Kwik en Flupke te zien is.
We gaan met twee auto’s: Ton neemt Marcel en Theo mee, en Dick en ik rijden met Hans mee. Omdat de navigatie in zijn auto niet precies doet wat Hans bedoelt, mag ik met mijn telefoon navigeren. We spreken met Ton en de zijnen af bij een wegrestaurant bij Antwerpen om samen even een broodje te eten, en komen daar waarachtig ongeveer tegelijk aan.
Hierna is de volgende stop het hotel in Brussel, in een buitenwijk. Gelukkig kunnen we door de stad een eind achter Ton aanrijden, wat toch beduidend makkelijker gaat dan met de navigatie, met al die vreemde kruisingen hier. Het hotel is prima, we leggen onze spullen neer en gaan op aanwijzingen van de receptioniste van het hotel met de bus naar het centrum. We kunnen met onze bankpas in de bus inchecken, schijnt, uitchecken hoeft niet. Heel geheimzinnig. Bij mij geeft het apparaat meteen groen licht, wat mij een goed teken lijkt, maar dat is niet bij iedereen zo. Dick ontdekt dat men direct acht euro bij hem afschrijft, en daar moppert hij terecht over. Dat is best een hoop geld voor tien minuten in de bus.
Hij is licht ontstemd. Ik durf niet eens te kijken wat er van mijn rekening af is. Maar goed, met twee auto’s de stad in en daar een plek zoeken en parkeren is ook gedoe en duur.
De volgende dag zal blijken dat men (-Wie?? Daar speculeren wij over.-) bij Dick geld teruggestort heeft, zodat de busrit hem slechts ongeveer twee euro heeft gekost. Als ik vrijdagavond weer thuis ben en de rust neem het te bekijken, zie ik op mijn bankapp dat men mij ook 2,30 voor dit busavontuur heeft berekend. Netjes, maar hoe het werkt, doorgronden wij niet.
Het is intussen heel warm. In het centrum loodst Ton ons naar allerlei mooie stripwinkels, waarvan er hier genoeg zijn. Wat heerst er toch een armoe in Nederland, op dit gebied! Hier in België struikel je als het ware over stripgerelateerde zaken; en de winkels zijn vaak prachtig. Het is trouwens erg druk in de stad, op deze eerste tropische dag dit jaar.
Bij het beeldjesmuseum groeperen we ons onder de enorme smurf en klampt Ton enkele voorbijgangers aan voor het maken van een geslaagd groepsportret. Hans dreigt de foto op te leuken met een wijzende vinger, maar gelukkig kunnen we hem daarvan weerhouden.
Het is te laat op de dag om dit museum nog te bezoeken, bovendien ben ik, de grootste beeldjesfreak van dit gezelschap, hier op 12 oktober jl. nog geweest, dus kan ik het nu wel een keertje overslaan. Op weg naar de Boutique Tintin herken ik de wafelbakker waar we op 13 oktober samen ontbeten hebben. Ik voel me steeds meer thuis in deze stad.
In de Boutique Tintin is het heerlijk koel. Hier is weer genoeg te bekijken, het assortiment staat mooi opgesteld. We vertellen elkaar wat we weten van de uitgestalde waar. Verder had ik nog even de illusie om een nieuw T-shirt te kopen, bijvoorbeeld voor een volgende uitstap of ledendag, maar wat ik begeer, is er (net als de vorige keer) alleen maar in peutermaatjes. Ton en Theo hebben meer geluk; en als bij afspraak doen zij de volgende dag allebei hun nieuwe T-shirt aan. Bij het weggaan ontdekt Ton hier alvast de catalogus van de autotentoonstelling in Mulhouse, waar we begin oktober heen gaan. Samen met Kees Langerak organiseren Ton en ik deze trip, dus schaffen wij het boek alvast maar aan, om ons grondig te kunnen inlezen. (Dit is een actuele kwestie, want toevallig kwam er vandaag weer een aanmelding binnen voor deze reis.)
Ton verdeelt zijn aankopen over diverse tasjes en Theo mag ze voor hem dragen. Inmiddels hebben we wel grote dorst gekregen, maar gelukkig zijn hier volop terrasjes en strijken we op de Grote Markt in de schaduw neer.
Op de route die Ton zorgvuldig heeft uitgestippeld, passeren we Manneken Pis, geen hoogtepunt in mijn culturele ervaring, maar voor mij wel een primeur. Men moet, als Brusselbezoeker, het mormel toch wel een keer gezien hebben. Vaker lijkt me ook niet nodig.
Niet toevallig komen we langs enkele stripmuren, waarvan Ton ons er voor morgen nog veel meer belooft.
Deze muur zie ik ook voor het eerst, maar hier beleef ik veel meer aan dan aan dat manneke.
Langzaamaan krijgen we trek en omdat we daar de vorige keer ook lekker gegeten hebben, stelt Ton voor weer naar de Drug Opera te gaan, inderdaad, waar ik in oktober betrokken was bij een kleine ravage… Deze keer zitten we buiten en worden we bediend door een erg vrolijke ober; die ook graag bereid is ons op de foto te zetten. Na deze gezellige sessie, waarin alles nu zonder ongelukken verloopt, durf ik hier wel weer terug te komen.
We besluiten elders een toetje te gaan nuttigen en gaan op ons gemak bij de wafelbakker ijs, koffie en bier gebruiken. Het is nog steeds heel warm, maar we zitten hier best.
Als het gaat schemeren, zoeken we een halte van de bus die ons naar het hotel terug moet brengen. Ton zegt dat hij niet zo goed is met openbaar vervoer, wat waar blijkt te zijn, want op de plek waar we ’s middags zijn uitgestapt, is de bushalte intussen opgeheven. We zien in de wijde omtrek ook geen andere. Dat het donkerder wordt, helpt ook niet mee. Omdat we nog steeds in de veronderstelling verkeren dat de bus ons 8 euro de man gekost heeft, lijkt het plan van Hans om een of twee taxi’s te nemen gerechtvaardigd; die zien wij namelijk wel staan. We vinden twee chauffeurs bereid om ons naar het hotel te brengen. Het gaat kris kras door de stad, en of hij stiekem extra rondjes rijdt of niet, kunnen wij niet beoordelen, maar bij aankomst in het hotel blijken beide taxi’s ongeveer even duur te zijn geweest en zijn we per persoon zo’n 7 euro kwijt. Daar kunnen we mee leven.
Ik wens mijn reisgenoten welterusten en ga naar mijn kamer. In dit hotel moet ik douchen in bad, dus is er hier als het ware een enorme drempel waardoor een waterballet zoals in Nivelles, bij mijn laatste hotelervaring, me bespaard blijft… Ook kan ik hier wèl een lekker kopje thee maken. Voldaan en tevreden stap ik in bed.
Wordt vervolgd …
Foto’s van Betty, Ton en Hans