door Betty Koppelman
Voort gaat de tocht, langs het Jugendstil-pand dat Hergé-Museum had moeten worden, waar ik nog wat beverig naar sta te kijken. (Noot van de redactie.: zie de bevallige val van onze verslaggever aan het eind van deel 1)
De volgende stop is het geboortehuis van Hergé met het bordje onder de begroeiing:
Ons valt op dat in het belendende perceel tegenwoordig een uitvaartonderneming gevestigd is. Geboorte en dood liggen hier wel erg dicht bij elkaar!
Na deze stop wijs ik de tourleider erop dat enkelen van ons intussen snakken naar koffie. Een kopje thee zou ikzelf ook niet afslaan. Terecht merkt Jan Aarnout op dat we ook nog ongeveer geen terrasjes gezien hebben. Gelukkig opent een zaakje op een hoek net zijn deuren en we gaan fijn even zitten.
Op het toilet bekijk ik hier meteen even de schade van mijn val. Mijn broek was heel gebleven, maar desondanks zijn mijn knieën aardig geschaafd, vooral de linker, maar gelukkig kan ik nog fietsen.
Na de koffie stappen we weer op en passeren we de Hergélaan, waar niet veel meer te zien is dan het naambord, dat natuurlijk wel op de foto moet.
Dan rijden we naar de Delleurlaan, langs het huis van prof. Bergamot, waar Hergé en Jacobs in hun onschuld schetsen maakten voor De 7 kristallen bollen, (blz 28) en net op tijd weg konden rennen voor de nazi’s, die er hun domicilie gekozen bleken te hebben.
Ook wij begeven ons nu van nr 8 naar nummer 17, naar het huis waar Hergé en Germaine woonden van 1939-1953, waar trouwens ook de Studio’s Hergé opgericht zijn.
We zien dat het huis te koop staat en enkelen van ons herinneren zich dat dat vorig jaar ook al het geval was.
Interessant. Het is ook dezelfde makelaar als vorig jaar. Als fanatieke Funda-tijger ga ik even op zoek en ja hoor, volop foto’s en informatie op internet over het huis. Een kleine greep wil ik jullie niet onthouden:
Huis te koop – Watermaal-Bosvoorde VBD23672
Avenue Delleur 17 1170 Watermaal-Bosvoorde
645 000 €
“Crescendimmo presenteert dit prachtige huis, dat van 1939 tot 1953 de woning van Hergé was. Ideaal gelegen aan de Avenue Delleur 17, wordt dit historische gebouw nu gebruikt als kantoor, maar geniet het van de bestemming als eengezinswoning. Het heeft twee ingangen (aan de kant van de Avenue Delleur en aan de kant van de Rue de l’Abreuvoir) en is als volgt samengesteld: inkomhal, toilet met wastafel, eetkamer van ± 15 m², woonkamer van ± 26 m², keuken van ± 10 m². Op de eerste verdieping: nachthal, toilet, badkamer (momenteel ingericht als kantoor), 2 mooie slaapkamers van ± 13 en 15 m² met terras en balkon, en een kantoor (kleedkamer of kinderkamer) van ± 8,5 m². Op de tweede verdieping: nachthal, 2 mooie extra slaapkamers van ± 20 en 15 m² en een tweede bureau (dressing of kinderkamer). In de kelder: diverse kelders en een ruime garage voor één auto (met parkeerplaats voor de deur). Gasgestookte cv-ketel, aluminium kozijnen met dubbele beglazing (met rolluiken op de begane grond), de elektrische installatie zal in orde zijn voor de authentieke koopakte.“
Klik hier voor de advertentie op de website van Immovlan.
Dit lezend vraag ik me af wat een nachthal is en hoe dat precies zit met die diverse kelders in de kelder. Ook de badkamer ingericht als kantoor wekt mijn nieuwsgierigheid, maar laat ik niet afdwalen. We gaan kijken in het huis waar Hergé gewoond heeft!
Een drone-foto
Afgebakend wat erbij hoort. De oprit mag trouwens wel eens opnieuw bestraat worden.
Een gezellige haard, verder valt het visgraatparket op. Ik durf te gokken dat Hergé hier ook nog overheen gelopen heeft. Het parket ziet er inmiddels wel uit of het enig onderhoud behoeft.
Dit “terras” aan de achterkant zou ik ook wel een beetje opknappen. Aardig groen uitzicht, dat wel.
De ingang aan de achterkant, met het rare terrasje. Op de dronefoto is te zien dat er ook aan de voorkant enkele vierkante meters zijn waar je misschien buiten kunt zitten. Of staan, om de ramen te zemen. Zou Germaine dat gedaan hebben? De makelaar schijnt de terrasjes bij elkaar te schatten op 10 m2.
De sfeer van De Blauwe Lotus in deze ruimte is voelbaar, maar de schermen schat ik toch van na Hergés tijd. Overigens een curieuze inrichting; het intrigeert me wel wat men hier voor de kost doet of deed.
Op het blauwe stoeltje kan men wachten tot men aan de beurt is voor wat er dan ook in die kamer daarboven gebeurt…
Deze ruimte is ook nu een soort studio, maar de lichtinval op je handen lijkt me bij deze opstelling wat ongelukkig. Dat deed Hergé beter, in ieder geval op de Louizalaan. Ook op foto’s waar hij zelf zit te tekenen, zie je ook altijd het raam aan zijn linkerhand.
Deze foto komt uit Levenslijnen van Goddin, en zou in 1949 in dit huis gemaakt zijn. Ik kan niet zeggen dat ik de ruimte herken van de makelaarsfoto’s.
Ook deze foto komt uit Goddins boek, waarschijnlijk genomen in dit huis, maar hier evenmin weinig tot geen aanknopingspunten. Of zie ik hier het visgraatparket? En is de marmeren schouw in de loop der jaren verkleind tot dat ruwe bakstenen ding met die bielzen dat we op de foto van de makelaar zagen? Die baksteenstijl dateert eerder uit de seventies dan uit de tijd van Hergé. Deze schouw is eruit gesloopt, zou ik zeggen, ten gunste van dat baksteengeval.
Bouwjaar 1937, het pand was dus behoorlijk nieuw, twee jaar oud, toen Hergé erin trok. Geen tuin, wel kleine terrasjes en ook een ingang aan de andere kant. Vraagprijs 645.000 euro. Overigens lees ik op een andere website voor dit zelfde huis de vraagprijs 695.000 euro. Of het nou duurder of juist goedkoper geworden is, in ieder geval moet ik even doorsparen. Het zou een leuke pied-à-terre zijn voor een Hergé-liefhebber. Brussel is een interessante en leuke stad. We ontdekken er iedere keer weer nieuwe dingen. Als ik nou de loterij win… dan nodig ik jullie allemaal uit, als jullie komen langsfietsen met Jan Aarnout.
Goed. Genoeg over nummer 17.
Wordt vervolgd …
Foto’s van Betty, Jurgen, Jan, Peter en Louis.