De Vrienden van Hergé

door Betty Koppelman

Na uitnodigingen van onze Belgische vrienden van Hergé (Les Amis de Hergé) rijd ik vrijdagmiddag 28 feb 2025 met onze voorzitter Luc mee naar Nivelles, waar de ledendag van deze vereniging traditiegetrouw in hotel Van der Valk gehouden wordt. De ochtend voor vertrek vraagt een mede-Hergé Genoot mij of ik wel een kamer geboekt heb in dit hotel, omdat het volgeboekt is. Dat hij anders zijn kamergenoot moet verzoeken op de grond te gaan slapen. Van zijn hoffelijke aanbod hoef ik echter geen gebruik te maken; ik was er bijtijds bij.  Luc weet de weg en bij hotel Van der Valk aangekomen is het vooral een komen van Hergéliefhebbers. Dat we hier op de juiste plaats zijn, blijkt meteen bij binnenkomst in het hotel uit het beeld van Nat Neujean dat een ieder welkom heet.

Dit jaar viert LAdH het 40-jarig jubileum. Ik ben hier voor het eerst, maar het is zo te zien een blij weerzien van oude bekenden. Ook verzamelen zich hier diverse Hergé Genoten, die zich zichtbaar verheugen op deze bijeenkomst. Na wat dwalen door gangen vind ik met hulp van Jan Aarnout mijn kamer. Dan wordt er wat gedronken en gaan we eten. Marcel Wilmet heeft op mijn verzoek zijn boekje over de Prins Boudewijn voor me meegebracht en dat wordt aan tafel voor mij gesigneerd.

Morgen op de beurs zal ik zijn volgende boek, over de Sirius aanschaffen.

René en Jan Joost van de Jubileumcommissie zijn er ook; zij zijn hier met vrienden en een van hen wil erg graag het Jubileumboek bestellen. Dat lijkt me een heel goed idee en ik reik folders uit zodat ze zich eerst als lid kunnen aanmelden. Ook Ton Mackaaij is er met Theo die hem morgen op de beurs helpt. De beurs begint onwaarschijnlijk vroeg zegt men;  ik hoor geluiden van om 7 uur opbouwen, en ook dat dat betekent dat we om die tijd meteen vol aan de bak moeten. We hebben een HG-tafel, waar we bij toerbeurt zullen staan. Behalve Luc zijn ook Arjan en Kees van het bestuur van de partij. We praten nog een poosje heel gezellig, maar omdat ik niet van het matineuze soort ben, heb ik een wekker mee en ga niet te laat slapen.

Op mijn kamer besluit ik even gebruik te maken van de inloopdouche in de mooie badkamer. Na me heerlijk eventjes afgespoeld te hebben, stap ik uit het douchegedeelte en ontdek dan dat de hele badkamer blank staat. Nee, voordat u kritische vragen gaat stellen: ik heb er echt niet lang onder gestaan, ik wijt het aan de vloer van de douche die hoger ligt dan de rest van de badkamer en die vermoedelijk niet afloopt in de richting van het afvoerputje maar richting de badkamer. Dapper ga ik dweilen en een half uur later zijn de tegels min of meer droog. Ik stap de badkamer uit op het tapijt in het gangetje en ook hier blijkt de boel goed nat te zijn; ik sta te soppen. Ik zet nog een handdoek in en neem me voor het douchen morgenochtend maar over te slaan. Anders kom ik helemaal niet meer aan die beurs toe… Een kopje thee zou er nu wel ingaan, maar helaas staat er alleen een koffieapparaat. Dan maar een slok water. Gelukkig is het bed prima en slaap ik lekker tot de wekker gaat. Het is zaterdag 1 maart, op mijn telefoon zie ik al een appje van Ton van 6.06 uur, die op dit onmogelijke uur zijn kraam al staat op te bouwen en de tafel van het HG heeft voorbereid. Zo te zien hebben we de eerste tafel als men de zaal inkomt. Het Hergé Genootschap is niet te missen!

Ik begeef me naar beneden en het is al een drukte van belang. Bij toerbeurt bemannen we onze tafel en lopen we rondjes over de beurs. Er is veel te zien en het is echt druk.

Na een poosje ga ik met Jan Aarnout ontbijten, waarna we weer terug gaan naar de beurs. Ik tref daar onder meer de Consul van Syldavië met zijn scepter, die ons desgevraagd uitlegt hoe deze gemaakt is en dat het centrale deel van de scepter in zijn vorig leven een stoelpoot geweest is.

Verder ga ik, zoals gisteren afgesproken, bij Marcel Wilmet langs, die ook het tweede boek voor mij signeert.

Dan ga ik naar Olivier Roche, die zijn nieuwe overzichtsboek signeert. Hij zwaait enthousiast als hij me ziet. We hebben kennis gemaakt in De Gagel, in november, en via e-mail heb ik contact met hem gehad toen ik me aanmeldde als lid van LAdH.

Ook loop ik met een paar van mijn van huis meegenomen boekjes langs Albert Algoud, die flink de tijd neemt om ze te signeren.

Of monsieur Algoud hiermee naar het verminderde gehoor van de professor verwijst of naar mijn niet altijd meer goedwerkende oren heb ik hem niet willen vragen. Ondertussen wordt er zeker gekeken naar onze HG-stand. Onze mooie folder trekt de aandacht en in ieder geval twee mensen melden zich ter plaatste aan als lid. Ook is er iemand die geen woord Nederlands spreekt, maar wel trots verklaart al lid te zijn van onze club. Arjan vraagt hem hoe hij dan de Duizend Bommen! leest en dat laat hij ons zien: hij lijkt met zijn telefoon een foto te maken van een pagina Nederlandse tekst en laat daar een vertaalprogramma op los. Dat is handig! Dat ga ik ook eens proberen met de “revues” van Les Amis!

Behalve in deze zaal met de beurs is het ook druk in de hal en op de trap naar boven. Er staat een enorme rij van leden die zich aanwezig willen melden. Ik heb begrepen dat het traditie is dat leden op de ledendag een poster uitgereikt krijgen, een verzamelobject, zoals u zult begrijpen. Ik ben inmiddels dus wel lid van Les Amis, maar ik heb bijna principiële bezwaren tegen in een rij gaan staan, zeker als die zo lang is als deze. Na een poos zie ik ineens dat het nu wel mee valt met de rij en dan gaat de hebzucht overheersen. Ik sluit aan.

Boven aangekomen laat ik trots mijn pasje zien en jawel. Ik krijg een programma van de lezingen van ‘s middags in een mooi mapje, een poster en zo te zien een gadget.

De poster is een fraaie klare-lijntekening met enkele kunstvoorwerpen van Hergé, zoals het beeldje van het gebroken oor, waar op deze dag veel aandacht voor is, getuige de vitrinekasten die ik ook hier boven aantref.

De gadget is een mooi email plaatje van 10×10 cm met het jubileumvignet, een genummerde en gelimiteerde uitgave tot 300 exemplaren. Ik ben blij met mijn mooie nummer (225 / 300). Zeker niet voor niets in de rij gestaan!

Hier boven is de ruimte waar ’s middags de lezingen zijn, die (uiteraard in rad Frans) gehouden worden. Mijn praktische kennis van het Frans (en mijn gehoor) zijn hier niet helemaal tegen opgewassen, dus na het beëindigen van de beurs om 13.00 uur rijd ik weer met Luc mee terug. Hij wil eigenlijk nog in Antwerpen een stop maken en stripwinkel Beo aandoen en eigenlijk heb ik daar geen enkel bezwaar tegen. Integendeel; het is lange jaren geleden dat ik deze fraaie stad bezocht! En Luc weet goed de weg, in deze regionen. Hij koerst ons geroutineerd naar een parkeergarage die deze drukke zaterdagmiddag nog plek heeft. Dan zijn we binnen enkele minuten bij Beo. Het is een prachtige winkel in het stripminnende Vlaanderen.

Ik amuseer me prima en doe nog een paar aankoopjes. Als Luc en ik de winkel willen verlaten, spreekt iemand mij aan. Ik kom zelden in België en nooit in Antwerpen, maar deze meneer lijkt ervan overtuigd dat hij mij kent… Hij moet zich heus vergissen… Nee, hij kent mij, is lid geworden van het HG en was in november in Utrecht, De Gagel. De radertjes in mijn hoofd draaien, en ik zeg: “Bent u soms de meneer die die dag die mooie foto’s gemaakt heeft, die op de website staan?” Ja, dat is hij! En nog meer voel ik mij gekend en thuis in België! Ik heb niet een heel goed geheugen voor gezichten, deze meneer misschien wel, maar dan realiseer ik me dat ik dezelfde Kuifjetrui aan heb als toen in Utrecht. Dat kan hem geholpen hebben 😊. Hij geeft aan dat hij van plan is mee te gaan met een (of meer?) van de HG- uitjes, die op stapel staan naar bijvoorbeeld Brussel. Dat moedig ik van harte aan! België is leuk! U komt toch ook?!

Alle afbeeldingen: © 2025 Betty Koppelman